sweetnefertari

we're gonna wish upon a star... we never wished upon before

Friday, April 25, 2008

สงกรานต์ปี ๕๑ ฉบับพอสังเขป

สงกรานต์ปีนี้พาลูกๆไปกราบคุณยายที่บ้านที่สระบุรีเป็นครั้งแรก
ดูสิดู...ตื่นเต้นกันใหญ่








แน่นอนค่ะว่าก่อนที่เราจะเริ่มต้นปีใหม่ เราก็ต้องพาสิริมงคลเข้าใส่ตัวก่อน ด้วยการรดน้ำดำหัวขอพรผู้ใหญ่ตามธรรมเนียม




จากนั้น.........
ก็ค่อยพาลูกๆไปเที่ยว......
เที่ยวเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์
ร้อนแดดสายลมยามบ่ายมากๆ
แต่ด้วยความตื่นเต้น
ลูกๆไม่มีคนไหน เอ้ย...ตัวไหนบ่นสักคำ





นี่ก็ลูกๆ อีกเหมือนกัน (แหม่...ทำไปได้)













ส่วนนี่ก็
แท่น แทน แท้น...เทพีสงกรานต์ประจำปีพ.ศ. ๒๕๕๑
แขนอวบล่ำดั่งลำเทียนพรรษาก็ไม่ปาน
งดงามอะไรเยี่ยงนี้

Thursday, March 27, 2008

เอาหูมาสิ มีอะไรจะบอก

.
.
.
"เ ห นื่ อ ย..............โว้ยยยย"
.
.
.

Thursday, December 06, 2007

ลอยกระทง ๕๐


ลอยกระทงปีนี้พวกเรา มีโอกาสได้เดินทางไปที่จังหวัดสระบุรี

ตามคำสั่งฟ้าผ่าของผู้เป็นมารดาของอีฉันเอง

ถึงแม้จะไม่ได้ไปลอยที่ม.เกษตรกับรุ่นพี่รุ่นน้องเช่นทุกปี

แต่กลับมีเรื่องน่าสนุกกว่านั้น!??
...
และเหมือนอย่างเคย เราพักกันที่นี่คะ

กระท่อมทิพย์ ฮิลล์ รีสอร์ท

ทันทีที่ไปถึง ก็ต้องรีบออกเดินทางเพื่อไปดูขบวนแห่นางนพมาศ



ท่านผู้เฒ่ารูปข้างล่างนี้นี้มิใช่นางนพมาศ แต่เป็นหนึ่งในขบวนแห่ของหมู่บ้านหนึ่ง
แห่งตำบลลำพญากลาง
ถ้าเดาไม่ผิด ก็น่าจะเป็นคนที่เท้าไฟที่สุดในงานด้วยนะ
พาลให้คนทั้งงานมีรอยยื้มไปตามๆกัน



...
ดูมวยไทย

ที่มีตั้งแต่รุ่นกลางเกงกลอมเข่าวัยอนุบาล ยันรุ่นชายฉกรรจ์

ทั้งเตะต่อยเสียงดังเผียะผะ เห็นแล้วเจ็บแทน


...

ดูประกวดนางนพมาศ รอบดึก



...

ถึงเวลาลอยกระทง


อุตส่าห์ขอตามแบบฉบับนางเอก

คือ ขอสันติสุขจงมีแด่โลก

และขอธรรมชาติอย่าลงโทษเรามากไปกว่านี้เลย

แต่สงสัยจะขอยากไป

แค่พอลดกระทงลง กระทงยังไม่ทันแตะน้ำ เทียนก็ดับวูบลง

พาใจหายเสียอากัปไปชั่วขณะ แต่ยังประคองตัวไว้ได้




ค่ำคืนนี้ที่ยาวนาน

แต่ฉันคงอยู่ได้ไม่ตลอดคืน

เพราะยังมีภาระกิจอื่นที่ต้องทำต่อในเช้าวันใหม่

จึงต้องบอกลา เหล่านางงาม และนักมวยไปก่อน
...
จบจากภาระกิจลอยกระทง

ก็มา ดูเหล่าผึ้งล้อทานตะวัน




งานที่รออยู่คือถ่ายรูปทานตะวัน และรูปกรรมวิธีสลัดน้ำผึ้ง




กรรมวิธีสลัดน้ำผึ้งนี้ เอามาให้ดูพอหอมปากหอมคอนะคะ

(ไม่อย่างนั้น คงเรื่องยาว)

...

เสร็จแล้วจึงค่อยได้มาดูบรรดาสัตว์เลี้ยง

ที่ผลักพลากจากกันไปนานหลายเดือน

ทั้งหลายดีใจกันใหญ่



เสียดายอยู่อย่างที่กลับมาคราวนี้ พบว่า
สัตว์เลี้ยงที่รักหายไปหนึ่ง
คือเจ้าอาน หรือเจ้าเรื้อน
หมาไทยพันธุ์ผสม หลังอาน สีครีม
ซึ่งป่วยกระเสาะกระแสะอยู่แล้วจากอาการขี้เรื้อนเปียก
เจ้าอาน ไม่ยอมให้ใครจับ นอกจากฉัน
มันจึงไม่ได้รับการอาบน้ำ ไม่ได้รับการรักษาเท่าที่ควร
การมาสระบุรีครั้งนี้ มีสิ่งที่อยากทำ
คือการรักษาเจ้าอานให้ทุเลาจากโรคร้ายเรื้อรัง
ฉันซื้อแชมพูอาบน้ำรักษาขี้เรื้อนจากรพ.สัตว์เกษตร
ด้วยหวังจะกลับไปอาบน้ำให้มัน
แต่สายเกินไป
มันตาย
ตายเพราะออกไปวิ่งเล่นนอกบ้านตามประสาหมาหนุ่มเดือน๑๒
ตายเพราะถูกคนทำร้าย

และมันตายก่อนที่ฉันจะไปถึง
เวทนาในความอาภัพของมัน
แต่ก็ไม่เท่ากับเสียใจ
ที่ยังไม่ได้ทำอะไรเพื่อมันสักเท่าไร
ก่อนที่จะจากกันแบบนี้
ไม่มีแม้แต่รูปถ่ายของมัน เพราะเห็นว่ามันไม่สวย
มีแต่รูปถ่านวีดีโอตลกๆ
ตอนที่มันเอาก้นไถไปกับสนามหญ้าเพราะความคัน
เจ็บใจตัวเองนัก
...
ขากลับแวะดูเขื่อนป่าสักกันสักหน่อย ตามธรรมเนียม
เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์มีอยู่ 2 ฝั่ง
ฝั่งนี้เป็นฝั่งลพบุรี





อีกฝั่งคือ อ.วังม่วง

มาคราวนี้ฝั่งวังม่วงแปลกตากว่าทุกปี

คือ มีพระพุทธรูปใหญ่
ประดิษฐานอยู่เหนือเขื่อนฝั่งอ.วังม่วง
นามของท่านคือ หลวงปู่ใหญ่


lll

เป็นอัน จบสิ้นภาระกิจ

เดินทางกลับสู่กรุงเทพฯเมืองฟ้าอมร

โดยสวัสดิภาพ

Friday, November 30, 2007

สวัสดีคุณครู


๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๐

ณ แดลี่ควีน ย่านบางเขน


งานเกษียณอายุราชการ ๒ อาจารย์ ลูกศิษย์ลูกหามากันมากมาย โดยเฉพาะบรรดาศิษย์เก่าที่จากซุ้มประวัติศาสตร์ไปนาน ต่างโหยที่จะมาเจอกันอีกครั้ง เพื่อแสดงมุฑิตาจิตต่อท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์ทั้ง ๒ ต่างแสดงความดีใจอย่างไม่ปิดบัง เช่นเดียวกับความเมตตา ที่อาจารย์ทั้งสองมอบให้พวกเราเสมอมา

รศ.พวงเพชร สุรัตนกวีกุล และ รศ.สุภัทรา น. วรรณพิณ

เหล่าเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ห่างหายจากกันไปนาน ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง




ขอบคุณพี่ธีรภาพ โลหิตกุล รุ่นพี่แสนดี ที่ไม่เคยปฏิเสธงานของน้องๆ
และพร้อมให้ความช่วยเหลือในทุกโอกาส




ยู้กะไวท์ แห่งภาควิชาประวัติศาสตร์ ที่มากันเป็นแพ็คคู่สุดคุ้มเสมอ แม้ตอนมีแฟน แฟนของยู้ ก็คือแฟนของไวท์ด้วย โฮ๊ะโฮ๊ะ









เช่นนี้แล.............>>>
อ๊ะ?!!..นั่นใครมาเกาะแกะอีกคน

ถอยไปนะ นังมือที่ 4 นี่ไม่ใช่รถมินินะยะ
















อีฉัน หญิงแท้นะเค๊อะ..............


















<< จะทำลายความสุขของเจ๊ไปถึงหน่าย..ย

















<< กำจัดมันออกไปได้แล้วจ้ะ

ขวัญเอ๊ยขวัญมานะขวัญใจป้า









มิน่าเล่ารศ.ดร.โกวิท วงศ์สุรวัฒน์ ถึงได้ว่าเด็กภาคนี้มีแต่เพี้ยนๆ
v
v

สำรวมกันหน่อย นี่งานอาจารย์นะ - -"

เอ...แต่ทำไมดูอาจารย์มีความสุขจัง อิอิ



อย่างงี้เค้าเรียกว่า HAPPY ENDING ช่ะมะ




Tuesday, June 26, 2007

who like a dog song...

ใครที่เคยอ่านเรื่องของเจ้าหวานคงพอจำได้

ก็เจ้าหมาขี้เรื้อน ตัวด่าง หน้าแหวะ โรคพยาธิในเลือดอีกหนึ่ง

แถมด้วยสายตาระแวง หวาดกลัว ไม่ไว้ใจคน


ตอนนี้ มันกลับมามีชีวิตขึ้นอีกครั้ง

หลังจากที่ต้องทุลักทุเลอยู่มาแล้วหลายบ้าน เป็นมาแล้วหลายโรค


before



after


...


และแล้ว เจ้าน้ำหวานก็กลายมาเป็นหมาน้อยของอีฉันโดยสมบูรณ์

และได้รับการรักษาอย่างดีที่สุด จนมีชีวิตชีวาอย่างที่เห็น

ถึงแม้ว่ามันจะกลายเป็นไซบีเรียนแคระก็ตาม

ยังไงน่ะเหรอ ก็มันอายุขวบกว่าแล้ว

แต่หนักแค่ 12 กิโล ขนาดเท่าตอนอายุ 6 เดือนเลย

แต่ก็นะ น่ารักไปอีกแบบนะ ว่ามะ - -"

.





.





.

ยัง...ยังหาเรื่องให้ตัวเองไม่พอ


ดั๊น....มีเจ้าแสบนี่เพิ่มขึ้นมาอีก



สวัสดีค่ะ..หนูชื่อเอเลี่ยน ใครๆก็บอกว่าชื่อหนูน่าเกลียด

แต่จะบอกให้นะว่า หนูชอบชื่อนี้ม๊ากมาก

เพราะไม่ว่าใครก็ตามที่เอ่ยชื่อนี้ขึ้นมาทีไร

หนูจะวิ่งกระดิกหางดีใจเข้าไปหาทันที

แถมมามี๊ของหนูบอกว่า ชื่อนี้มามี๊คิดออกทันทีที่หนูเข้ามาถึงบ้านเลยแหละ

เพราะมามี๊ชมหนูว่า "แก๊...ซนล้างโลกเลย...ยย"

อีกอย่างนะ...ใครๆก็หาว่าหนูเป็นเด็กผู้ชาย

จริงๆแล้วหนูเป็นเด็กหญิงนะจะบอกให้ ฮึ
...


ดูหน้ามันดิ แสบมั้ยล่ะ

รบกับมันทุกวัน

ดีเหมือนกัน ลดความอ้วนไปในตัว

เอาล่ะ เอาไว้จะมาอัพเดทเรื่องของพวกมันใหม่

วันนี้ไปก่อนล่ะ

จะไปดูAF ต่อ อิอิ

...

บาย




Sunday, June 17, 2007

ไม้น้ำ

จ๊ะเอ๋... ทายซิอะไรเอ่ย

ก็ตู้ไม้น้ำนะสิ

อ่ะนะ

ว่าไม่เลี้ยงอะไรแล้ว แต่ในที่สุด ก็มีเจ้านี่งอกกออกมาจนได้



นี่อีกมุมนึงจ้า...
สวยมั้ย สวยมั้ย

Monday, April 23, 2007

ชื่นฉ่ำ


สงกรานต์ปีนี้ชื่นฉ่ำหัวใจเป็นที่สุด

เริ่มตั้งแต่รดน้ำดำหัวคุณยาย กราบขอพรคุณแม่ อิ่มหนำสำราญด้วยอาหาร ที่พร้อมพรั่งด้วยความอบอุ่นจากญาติมิตร และสัตว์เลี้ยง ( - -“ เอ...ยังไง)

จากนั้น ติดสอยห้อยตามคุณแม่ ไปงานรดน้ำดำหัวผู้เฒ่าแห่งตำบลซับสนุ่น จึงได้รู้ว่าการสาธารณสุขของประเทศเรานี่เจริญแล้วจริงๆ แค่ตำบลเล็กๆตำบลเดียวมีผู้เฒ่าตั้งกว่า 300 ชีวิต นั่งเรียงหน้ากระดานทั้งซ้ายขวา ให้ลูกให้หลานสาดเนี่ย สาดเนี่ยๆ รดน้ำขอพรเสริมมงคลแก่ตัวกันขนานใหญ่ เล่นเอาคนถูกรดมือเปื่อย คนรดปวดหลัง แต่ก็อิ่มใจไปตามๆกัน

จบด้วยงานรื่นเริงตามประสา ที่มีทั้งยี่เกลอยฟ้า คณะครรชิต ที่จนแล้วจนรอดปาเข้าไป สามทุ่มครึ่งแล้วก็ยังไม่เล่นสักที เลยโฉบไปดูมวยไทย สนุกสนานครื้นเครงเตะกันเสียงดังฉาดเพี๊ยะ ฉาดเพี๊ยะ แต่ตั้งแต่รุ่นเล็กกางเกงกรอมเข่า ยันรุ่นใหญ่กางเกงเข้าวิน เบ็ดเสร็จร่วม 20 คู่




ที่ดีใจที่สุดคือ ได้รางวัลตุ๊กตาลูกฟุตบอลสีชมพูจากการยิงเป้า ถืออวดได้ทั้งงาน ซึ่งใครจะไปยอมบอกล่ะว่า จริงๆแล้ว กว่าจะได้มานั่นเราใช้กระสุนหมดไปกี่กระจาด อิอิ




รูปสุดท้ายนี้แถม

เด๊วจะหาว่าไม่ได้ไปมาเจงๆ