เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก

เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก คำนี้ ขอยืนยันว่า จริงแสนจริง เฮ่อ……….(ถอนหายใจยาวๆ)

ก็เมื่อวันก่อนเกิดปวดท้องหนัก (ไม่ใช่ปวดอุจจาระนะเจ้าค่ะ) ปวดท้องประจำเดือนนั้นแหละค่ะ แต่คราวนี้เกิดปวดขณะเดินเล่นอยู่ในห้างดังแห่งหนึ่ง แถวรามอินทรา แต่ก็ไม่ได้ทานยาอะไรเพราะไม่นึกว่าจะปวดมาก แล้วก็เลยไปนั่งรอเพื่อนที่ร้านทำผม คราวนี้เกิดปวดมากขึ้นมา บิดไปบิดมาก็แล้ว เดินไปเร่งช่างก็แล้ว โถ…พี่ช่างก็อุตส่าห์มีน้ำใจถามเราว่า “ปวดท้องเหรอค่ะ” แต่พี่แกก็ไม่ได้เร่งอะไรให้เราเล๊ย… ค่อยๆตัด ค่อยๆเล็มอยู่นั่น

เราก็ได้แต่นั่งรอ ในใจก็พลางนึกด่าว่า “เมื่อไรมันจะเสร็จวะ” มันปวดมากจนต้องเดินไปหยิบน้ำที่ทางร้านยกมาเสิร์ฟ เสิร์ฟเพื่อนเรานะคะ ที่หน้ากระจก กินยาพาราที่พกมาไป 2 เม็ด แล้วเดินอุ้มท้องกลับไปนั่งรอที่เดิม ทันใดนั้น ไม่รู้ว่าน้ำลายเปรี้ยวๆมาจากไหน ออกมาเรื่อยๆ จนทนไม่ไหวจะวิ่งไปบ้วนทิ้ง แต่ โอ้! พระเจ้าช่วยกล้วยทอด พระเจ้าจอร์จ มันทอดยาก!!! ไม่ทันค่ะ อวัยวะภายในมันบีบมันเค้นข้าวหมูกระเทียมพริกไทย ที่เพิ่งรับประทานไปก่อนหน้านี้ไม่นานออกมาหมดเลยเจ้าค่ะ กระจายเต็มร้านทำผม (ลื้นอ้วกตัวเองอีกต่างหาก แต่คุณพระคุ้มครอง...ไม่ล้มค่ะไม่ล้ม)

โอ้ว…ใครจะเช็ด แต่โชคดีที่เราเป็นคนป่วย เลยรอดตัวไป โฮ๊ะๆเพื่อนเจ้ากรรมต้องมารับผิดชอบเช็ดแทนเรานี่สิ น่าสงสาร แต่ก็แค่ในตอนแรกนะ เพราะหลังจากเช็ดเสร็จแล้วพี่ช่างแกก็ยังไม่ยอมเสร็จ ต้องกลับไปทำผมต่อ ปล่อยให้เรานอนรออยู่บนเตียงทำผมอยู่อย่างนั้น แล้วก็นึกด่าอยู่ในใจคำเดิมว่า “เมื่อไรมันจะเสร็จวะ”

หลังจากนั้นก็ได้ไปโรงพยาบาลกันซะที แต่ยังค่ะยังไม่จบง่ายๆ พอไปถึงนะก็ต้องนั่งรอคุณหมออีกพักหนึ่งกว่าคุณจะเสด็จ ไม่รู้แกไปไหนมา ไอ้เรารึก็ปวดปากซีดปากสั่น จนขอเค้าเปิดห้องให้นอน แต่พี่พยาบาลหวังดี ไม่ยอมเปิดให้ เราเลยทำได้แต่นั่งรอ รอแล้วก็รอ รอ รอ…

“เชิญคุณพิมพ์พรรณค่ะ” โอ้ว…ประดุจทิพย์เสียงจากสวรรค์ ช่างหวานหูเสียจริง…พอตรวจเสร็จสรรพ ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกค่ะ มันเป็นความสามารถเฉพาะตัว ที่ไม่อาจลอกเลียนแบบได้ สาเหตุเกิดจากมดลูกของอีชั้นเอง มันงอๆอยู่ แต่คุณหมอบอกว่าไม่ได้เป็นโรคอะไร “มีลูกก็หาย” เอ…อีชั้นจะดีใจหรือเสียใจดีค่ะนี่ ผู้หญิงก็เยอะ ผู้ชายก็น้อย แถมรักกันเองอีกแน่ะ

ได้ยามา 3 กระปุก สบายใจ แต่ยังไม่สบายกาย เลยต้องกินยาตามหมอสั่งก่อน คุณหมอท่านว่า ให้กิน 2 กระปุกแรกก่อน เพราะเมื่อกี๊กินพาราไปก่อนแล้ว ไม่ต้องกินซ้ำ อีชั้นเลยหยิบยาจากถุงขึ้นมา 2 กระปุก อ่านฉลากและดูที่เม็ดยาตามความคุ้นเคย ยาสีฟ้ากระปุกหนึ่ง กิน 1 เม็ด ยาสีเหลืองอีกกระปุกหนึ่ง กิน 2 เม็ด อ้า…แน่แล้ว ไม่มีพารา กินเลยก็แล้วกัน ไม่น่าเชื่อยาวิเศษ เพียงแค่ 3 เม็ด เท่านั้น มันแทบจะหายปวดตั้งแต่ทันทีที่กิน หยิบกระปุกยาขึ้นมาดูอีกครั้ง

โอ้ว…พระเจ้า ก็ไอ้เจ้ายาสีเหลืองนั้นนะ มันพารา

ตายห่.. กินพาราไป 4 เม็ด โอ้ว…..