เพื่อนสนิท

ใครคนหนึ่ง บุกมาหาฉันในยามวิกาล
ใครคนนั้น จู่โจมแบบไม่ทันรู้ตัว
ใครคนนั้น ซุกตัวลงที่เอวฉัน
ใครคนนั้น ปลุกฉันลุกขึ้นมาจากเตียง
...
ฉันงุนงง...งัวเงีย
เค้ามาตอนไหน
เข้ามาได้อย่างไร
มันเป็นใครกันนี่
ทำไมมันถึงได้ “คัน” อย่างนี้???
...
มันคงเป็นรอยยุงกัดละซี
อ้ายยุงบ้า!! เข้ามาได้ไงเนี่ย ห้องฉันมีมุ้งลวดนะ
ช่างเถอะ...อีกไม่กี่วันหรอกน่า
เดี๋ยวมันก็หอบผ้าหอบผ่อนออกไปเองแหละ
โอ้ย...คันเอว
แกรกๆ
...
10 กว่าวันแล้ว ที่ฉันต้องทนเบื่อเหนื่อยกับอาการ “คัน”
10 กว่าวันแล้ว ที่ “มัน” ยังอยู่
...
“น้องรา”
น้องรา ผู้มาพร้อมกับความอับชื้น
น้องราน่าสงสาร
ใครๆก็รังเกียจน้องรา
แต่...
เรากิน เรานอน เราเล่น เราเที่ยวด้วยกัน
เราสุข ทุกข์ด้วยกัน
ไม่มีวันไหนเลย ที่ฉันไม่มีน้องรา
แกรกๆ
...
โอ้...รา รา รา โว่โว้ว
แกรกๆ
...
...
...
ปล.
สงสัยใช้มั๊ยว่าน้องรามาได้อย่างไร
สเตย์ค่ะ สเตย์
ไอ้ที่เราใส่กันพุงไหลนั่นแหละ
คนขายเค้าบอกว่า...
“ไม่ต้องซักบ่อย เดี๋ยวเสียทรง”
“ซักอาทิตย์ละครั้งพอ”
...
เดาต่อได้แล้วใช่มั๊ยค่ะ
ว่าน้องรามันมาได้อย่างไร
แกรกๆ